Błękitny meczet w Stambule

   Błękitny Meczet częściej jest nazywany przez Turków Meczetem Sułtana Ahmeda I. Nazwa "błękitny" pochodzi od dekorujących go niebieskich płytek ceramicznych wytwarzanych w Izniku. Należy on do najsłynniejszych zabytków sztuki sakralnej Stambułu. Jest jednym z ostatnich, a jednocześnie najwspanialszych przykładów tzw. "klasycznego okresu" sztuki islamskiej w Turcji.
   Jego budowę rozpoczęto w 1609 roku. Wywołała ona powszechne oburzenie ówczesnego społeczeństwa muzułmańskiego i to nie tylko dlatego, że zbudowano go z wielkim przepychem, a ówczesne imperium osmańskie przeżywało kryzys. Głównym powodem oburzenia był fakt, iż dla Błękitnego Meczetu zaprojektowano sześć minaretów. Taka liczba minaretów zarezerwowana była tylko i wyłącznie dla meczetu Al-Kaba w Mekce. W tradycji muzułmańskiej zwykły meczet posiada jeden minaret i tylko meczety sułtańskie posiadają ich więcej (sześć mógł mieć tylko meczet Al-Kaba).
   Błękitny Meczet jest wciąż miejscem kultu religijnego i dlatego część modlitewna oddzielona jest od części dla turystów, którzy wchodząc do środka powinni - zgodnie z muzułmańskim przepisem - zdjąć buty oraz okryć kolana i ramiona (przy wejściu do meczetu można pożyczyć specjalnie od tego celu przygotowane chusty).

Szkoda, że tylko fragment meczetu widać na kartce.
Info i cytaty ze strony   www.geozeta.pl